Drugi sezon polskiej komedii satyrycznej 1670 jest już dostępny na platformie Netflix, kontynuując opowieść o losach szlacheckiej rodziny Adamczewskich w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Serial powraca do fikcyjnej wsi Adamczycha, gdzie patriarcha rodu, Jan Paweł Adamczewski, szlachcic i właściciel „mniejszej połowy” wsi, nie ustaje w swoich donkiszoterycznych dążeniach, by stać się najsłynniejszym Janem Pawłem w historii Polski. Pierwszy sezon ugruntował unikalną tożsamość gatunkową serialu jako farsy historycznej w stylu mockumentu, zdobywając szerokie uznanie krytyków, zwłaszcza w kraju. Jego sukces przypisano wyrafinowanemu dowcipowi, znakomitym kreacjom aktorskim oraz niekonwencjonalnemu podejściu, które wykorzystuje XVII-wieczne realia jako pretekst do podwójnej krytyki – zarówno historycznej polskiej szlachty, jak i absurdów współczesnego społeczeństwa. Serial wyróżnił się połączeniem powściągliwego humoru, celowych anachronizmów i wysokiej jakości produkcji, tworząc komedię wyrazistą, kulturowo specyficzną, a jednocześnie uniwersalną w swoim wydźwięku.
Wątki fabularne drugiego sezonu
Nowy sezon bezpośrednio nawiązuje do nierozwiązanych wątków z poprzedniej części, pogłębiając skomplikowaną sieć konfliktów w domu Adamczewskich. Centralna dynamika rodzinna, która stanowiła główny motor napędowy zarówno komedii, jak i dramatu, ewoluuje pod wpływem nowych wyzwań. Tajny romans między pozornie pobożną matroną, Zofią Adamczewską, a Rozalią, byłą narzeczoną jej syna, rozwija się w ukryciu, eksplorując motywy zakazanego pożądania i moralnej hipokryzji w sztywnych ramach społecznych. Równocześnie transgresyjny społecznie związek między postępową córką, Anielą, a litewskim chłopem Maciejem, wkracza w nową fazę. Ich relacja, zwieńczona pocałunkiem pod koniec pierwszego sezonu, gdy Maciej porzucił plany ucieczki ze wsi, wciąż rzuca wyzwanie nieprzejednanym strukturom klasowym epoki. Tymczasem młodszy syn, ksiądz Jakub, pozostaje centralną postacią cynicznej ambicji, kontynuując swoje intrygi w celu przejęcia rodzinnego majątku i wykorzystując narastające skandale dla własnych korzyści. Jego postać stanowi trwały satyryczny komentarz na temat klerykalnego oportunizmu. Fabuła uwzględnia również starszego syna, Stanisława, który zbiegł po zerwanych zaręczynach, pozostawiając jego losy otwarte na przyszłe wydarzenia. Najważniejszym fabularnym katalizatorem drugiego sezonu jest pojawienie się syna potężnego magnata. Wprowadzenie tej postaci oznacza celową eskalację głównego konfliktu serialu. O ile w pierwszym sezonie głównym zewnętrznym napięciem była horyzontalna rywalizacja między Janem Pawłem a jego sąsiadem Andrzejem – konflikt rozwiązany, gdy Jan Paweł wykupił jego część wsi – o tyle nowa postać wprowadza konflikt wertykalny. Stawia to rodzinę Adamczewskich w opozycji do figury z o wiele wyższej warstwy społecznej, co tworzy dynamikę władzy, której typowe, drobne knowania Jana Pawła nie są w stanie przezwyciężyć. Ta zmiana narracyjna zmusza bohaterów do konfrontacji z własną znikomą pozycją w szerszej strukturze władzy Rzeczypospolitej, pogłębiając satyrę z krytyki indywidualnych przywar do krytyki systemowej hierarchii społecznej.
Skala produkcji i nowe horyzonty
Zauważalnym krokiem naprzód w drugim sezonie jest rozszerzenie skali produkcji i geograficznego zasięgu serialu. Chociaż wieś Adamczycha pozostaje centralnym punktem narracji, fabuła wykracza teraz poza jej ustalone granice, przenosząc się na obce terytorium. Zdjęcia do nowej serii realizowano między innymi na chorwackiej wyspie Vir, która posłużyła jako malowniczy plener dla wybrzeży Imperium Osmańskiego. W satyrycznej konwencji serialu region ten przedstawiony jest jako popularny XVII-wieczny kurort turystyczny. Ta ekspansja nie jest jedynie kosmetyczną zmianą mającą na celu wizualne urozmaicenie, lecz pełni funkcję istotnego zabiegu tematycznego. Przenosząc część akcji do obcego kraju, serial jest w stanie przesunąć swoje satyryczne ostrze z mikrokosmosu polskiej wsi na makrokosmos XVII-wiecznej geopolityki i kulturowych stereotypów. Ta zmiana scenerii stwarza nowe pole do eksploracji tematów polskiej ksenofobii, tożsamości narodowej oraz prowincjonalnego światopoglądu bohaterów w konfrontacji z nieznaną kulturą. Głównym miejscem zdjęć dla wsi Adamczycha pozostaje jednak Park Etnograficzny Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, który zapewnił hiperautentyczne tło architektoniczne i atmosferyczne, kluczowe dla estetyki pierwszego sezonu.
Powracająca obsada i wizja twórcza
Ciągłość artystyczna i reżyserska została zachowana dzięki powrotowi głównej obsady i kluczowego zespołu produkcyjnego. Aktorzy z pierwszego sezonu ponownie wcielają się w swoje role, zapewniając spójność w kreacji głównych postaci. Bartłomiej Topa powraca jako patriarcha Jan Paweł Adamczewski, a u jego boku Katarzyna Herman jako jego żona, Zofia. Martyna Byczkowska kontynuuje rolę postępowej córki, Anieli, a Michał Sikorski powraca jako knujący intrygi ksiądz Jakub. Obsadę uzupełniają Kirył Pietruczuk jako chłop Maciej oraz Dobromir Dymecki jako brat Zofii, husarz Bogdan. Kluczowi twórcy odpowiedzialni za charakterystyczny ton i estetykę serialu również powrócili. Scenariusz sezonu napisał Jakub Rużyłło, a za reżyserię odpowiadają Maciej Buchwald i Kordian Kądziela. Nils Croné ponownie objął stanowisko autora zdjęć, które jest integralną częścią unikalnej tożsamości wizualnej serialu. Produkcją ponownie zarządza Akson Studio, a nad projektem czuwają producenci Ivo Krankowski i Jan Kwieciński. Ta ciągłość zarówno przed, jak i za kamerą gwarantuje, że drugi sezon rozwija artystyczną wizję ugruntowaną w pierwszej części.
Ramy tematyczne i stylistyczne
Serial nadal operuje w ramach konwencji gatunkowej mockumentu, formy, która wykorzystuje stylistyczne tropy kina dokumentalnego w celach satyrycznych. Głównym narzędziem narracyjnym jest zwracanie się bezpośrednio do kamery, czyli łamanie czwartej ściany, co pozwala bohaterom przedstawiać swoje niefiltrowane i często skrajnie subiektywne spojrzenie na wydarzenia. Jednak styl wizualny 1670 świadomie wykracza poza typową estetykę mockumentu. Podczas gdy pierwotne koncepcje skłaniały się ku bardziej konwencjonalnemu, obserwacyjnemu stylowi z reaktywną kamerą z ręki, zespół twórczy ostatecznie opracował bardziej subiektywny i filmowy język wizualny. Rezultatem jest kinematografia bliższa epickiemu filmowi historycznemu, charakteryzująca się starannie skomponowanymi kadrami i bogatą fakturą wizualną, ale z dodatkową warstwą stylistyczną w postaci bohaterów, którzy mogą w każdej chwili zwrócić się do widza. To hybrydowe podejście sprawia, że spojrzenia w kamerę nie funkcjonują jako potwierdzenie obecności ekipy filmowej, lecz jako świadomy wybór narracyjny postaci, które zwierzają się, spiskują lub szukają aprobaty u widza. Ta specyficzna strategia wizualna jest kluczowa dla satyrycznego mechanizmu serialu. Poprzez ukazywanie małostkowych, absurdalnych i często niekompetentnych działań szlachty w podniosłym, epickim języku kina historycznego, zdjęcia generują stałe napięcie ironiczne. Styl wizualny uprawomocnia rozdętą samoocenę bohaterów, nadając im fałszywe poczucie historycznej wagi, podczas gdy narracja i dialogi jednocześnie podważają tę wielkość, demaskując ich głęboką hipokryzję. Serial utrzymuje również swój dwuwarstwowy fokus satyryczny. Na jednym poziomie celuje bezpośrednio w historyczne realia polskiej szlachty – wyjątkowo licznej i potężnej klasy, której członkowie byli, w teorii, równi. Serial wyśmiewa ich przywileje polityczne, zdolność do obstrukcji legislacyjnej, widoczną w parodii liberum veto, oraz głęboko zakorzenioną próżność – cechy, które historycznie przyczyniły się do upadku Rzeczypospolitej. Na drugim poziomie, poprzez wszechobecne anachronizmy, serial staje się przenikliwym komentarzem na temat współczesnego polskiego społeczeństwa i uniwersalnych ludzkich ułomności. Wątki poboczne, takie jak aktywizm klimatyczny Anieli czy wiara Jana Pawła w ekonomię skapywania, służą jako czytelne alegorie aktualnych debat społecznych i politycznych.
Zakończenie i szczegóły premiery
Drugi sezon 1670 stanowi świadomą i ambitną rozbudowę fundamentów narracyjnych, tematycznych i stylistycznych, które zostały ustanowione przez jego uznanego poprzednika. Kontynuuje on zawiłe sagi rodzinne, stanowiące rdzeń dramatu, jednocześnie znacząco podnosząc stawkę fabularną poprzez wprowadzenie zewnętrznych nacisków z wyższej warstwy społecznej oraz rozszerzenie geograficznego świata. Dzięki powrotowi głównej obsady i kluczowego zespołu twórczego, sezon utrzymuje unikalną wizję artystyczną, która zdefiniowała serial – wyrafinowaną hybrydę filmowego dramatu historycznego i satyry mockumentalnej, która skutecznie krytykuje zarówno konkretną epokę historyczną, jak i nieprzemijające szaleństwa współczesnego społeczeństwa. Drugi, ośmioodcinkowy sezon 1670 miał swoją światową premierę na platformie Netflix 17 września 2025 roku.
