Netflix przygotowuje się do premiery serialu „Kurukszetra: Wielka wojna z eposu Mahabharata”, ambitnej produkcji animowanej, która stanowi jedno z najważniejszych dotychczasowych przedsięwzięć platformy w dziedzinie indyjskiej mitologii. Projekt ten to nie tylko kolejna adaptacja znanej historii, ale nowoczesna interpretacja kulminacyjnej, osiemnastodniowej wojny, która leży w sercu starożytnego hinduskiego eposu – Mahabharaty.
Zaangażowanie legendarnego poety i autora tekstów, Gulzara, laureata prestiżowej nagrody Dadasaheb Phalke Award, do napisania tekstów piosenek do serialu, znacząco podnosi jego rangę artystyczną. Włączenie tak wybitnej postaci literackiej, w połączeniu z językiem marketingowym mówiącym o „historycznym zaangażowaniu”, to taktyki zwykle zarezerwowane dla wysokobudżetowych dramatów aktorskich. Wskazuje to, że Netflix traktuje animację jako medium zdolne do opowiadania epickich i poważnych historii na równi ze swoimi najbardziej uznanymi produkcjami, dążąc do przyciągnięcia wymagającej publiczności, która w innym przypadku mogłaby pominąć format animowany.
Oczami wojowników
Serial „Kurukszetra” stosuje oryginalne podejście narracyjne, aby ukazać złożoność wojny. Zamiast tradycyjnej, linearnej chronologii, historia będzie przedstawiana z perspektywy osiemnastu kluczowych wojowników – po jednej postaci na każdy z osiemnastu dni bitwy. Ta wielowątkowa struktura ma na celu zanurzenie widza w „emocjonalnej intensywności i moralnej złożoności” konfliktu. Nacisk zostanie położony na „wewnętrzne dylematy, osobiste zemsty i niszczycielskie koszty wojny, w której brat staje przeciwko bratu” każdego z bohaterów.
Ta metoda pozwala na głęboką eksplorację centralnych tematów filozoficznych Mahabharaty. Serial zagłębi się w zderzenie dharmy (obowiązku, prawości), przeznaczenia i moralnych wyborów, które definiują każdego z walczących. Materiały promocyjne już zapowiedziały niektóre z tych osobistych konfliktów: udrękę Ardżuny, który musi walczyć z własnymi krewnymi i mistrzami, dążenie Draupadi do sprawiedliwości po publicznym upokorzeniu, niepohamowaną żądzę władzy Durjodhany oraz tragiczną mądrość Bhiszmy, schwytanego w pułapkę przysięgi. Wszystko to rozwija się pod filozoficznym przewodnictwem boskiej postaci Kryszny.
Struktura serialu symbolicznie odzwierciedla samą wojnę. Zostanie on wydany w dwóch częściach po dziewięć odcinków każda, co daje łącznie osiemnaście odcinków, które bezpośrednio odpowiadają osiemnastu dniom bitwy na Kurukszetrze. To podejście – „osiemnastu wojowników, osiemnaście perspektyw” – to wyrafinowany mechanizm narracyjny, który ma na celu uczynienie przytłaczającej rozmachem historii intymną i przystępną. Podczas gdy Mahabharata obejmuje ogromne armie i dziesiątki głównych bohaterów, co mogłoby być mylące dla nowego widza, ta metoda przenosi punkt ciężkości z co (wielkie bitwy) na dlaczego (osobiste motywacje i moralne koszty). Pozwala to na głębszą analizę psychologiczną złożonych postaci, takich jak Karna, Bhiszma czy nawet antagoniści jak Durjodhana, przedstawiając ich nie jako archetypy dobra i zła, ale jako wielowymiarowe jednostki, zgodnie z wrażliwością współczesnych seriali dramatycznych.
Co więcej, symetria strukturalna „osiemnaście odcinków na osiemnaście dni” to coś więcej niż tylko zabieg stylistyczny; to zobowiązanie narracyjne, które wzmacnia rezonans tematyczny. Wojna na Kurukszetrze jest historycznie i tekstowo zdefiniowana przez swoją osiemnastodniową długość. Poświęcając odcinek lub jego znaczną część każdemu dniowi, serial może budować poczucie rosnącego napięcia, zmęczenia i kumulującej się tragedii. Widzowie będą doświadczać postępu wojny w ustrukturyzowany, codzienny sposób, co zapewni naturalne ramy dla tempa i dramatycznych punktów kulminacyjnych. Taka struktura pozwala na szczegółowe skupienie się na kluczowych wydarzeniach, które miały miejsce w określonych dniach, takich jak upadek Bhiszmy, sformowanie formacji Ćakrawjuha i śmierć Abhimanju, czy ostateczny pojedynek między Bhimą a Durjodhaną.
Twórcy
Zespół zebrany do pracy nad „Kurukszetrą” odzwierciedla ambicje projektu, łącząc doświadczenie indyjskiego przemysłu animacji z kreatywnym przywództwem, którego zadaniem jest stworzenie nowej wizji. Zaangażowanie Gulzara jest być może najmocniejszym wskaźnikiem artystycznych ambicji projektu. Gulzar to ceniona postać w indyjskiej literaturze i kinie, kojarzona z głęboką wrażliwością poetycką i intelektualną powagą. Jego rola jako „oficjalnego autora tekstów” sugeruje, że muzyka i poezja będą integralnymi elementami narracji, a nie tylko tłem. Łączy to serial z długą indyjską tradycją opowieści ustnych i muzycznych. Powiązanie tak prestiżowego nazwiska z serialem animowanym natychmiast nadaje mu kulturową i artystyczną legitymację, która podważa postrzeganie animacji jako sztuki niższej kategorii. To strategiczna decyzja mająca na celu przyciągnięcie dorosłej i wymagającej publiczności oraz zasygnalizowanie, że jest to poważna adaptacja literacka i dramatyczna.
Zespół kreatywny prezentuje również interesujące połączenie ugruntowanego doświadczenia i świeżego spojrzenia. Twórczyni, Anu Sikka, ma solidne doświadczenie w tworzeniu popularnych seriali animowanych dla dzieci w Indiach, takich jak Motu Patlu, co sugeruje głęboką znajomość procesów produkcyjnych i lokalnej branży. Jednak reżyseria i scenariusz spoczywają na barkach Ujaana Ganguly’ego, któremu powierzono zadanie dostarczenia „nowatorskiego podejścia” i „oryginalnej perspektywy narracyjnej”, które Netflix aktywnie promuje. Taka kombinacja sugeruje przemyślaną strategię: wykorzystanie ugruntowanego doświadczenia branżowego (Sikka) w celu zapewnienia wykonalności produkcji, przy jednoczesnym powierzeniu nowemu liderowi kreatywnemu (Ganguly) realizacji świeżej i nowoczesnej wizji, która zrywa z schematami tradycyjnej indyjskiej animacji.
Mahabharata dla współczesnego widza
Aby globalna publiczność mogła w pełni docenić głębię „Kurukszetry”, kluczowe jest zrozumienie kontekstu Mahabharaty. W swej istocie epos opowiada o dynastycznej walce o tron Hastinapury, królestwa rządzonego przez klan Kuru. Konflikt rozgrywa się między dwiema gałęziami tej samej rodziny: pięcioma braćmi Pandawami a ich setką kuzynów, Kaurawami. Chociaż Kaurawowie należą do starszej linii rodu, ich pierworodny, Durjodhana, jest młodszy od Judhiszthiry, najstarszego z Pandawów, co prowadzi do sporu o prawo do sukcesji.
Droga do wojny jest naznaczona serią wydarzeń, które budują głębokie motywacje emocjonalne i moralne konfliktu. Kluczowym momentem jest niesławna gra w kości, w której król Pandawów, Judhiszthira, zostaje oszukany przez swojego wuja Śakuniego i traci nie tylko królestwo, ale także swoich braci, samego siebie i ich wspólną żonę, Draupadi. Publiczne upokorzenie Draupadi na dworze Kaurawów, gdzie jest ciągnięta i podejmowana jest próba rozebrania jej, jest aktem adharmy (niesprawiedliwości) tak ohydnym, że wywołuje przysięgi zemsty ze strony Pandawów, pieczętując los wielu zaangażowanych.
Po przegranej grze Pandawowie zostają skazani na dwanaście lat wygnania i dodatkowy rok życia w ukryciu. Po powrocie domagają się zwrotu swojego królestwa, ale arogancki Durjodhana odmawia przyznania im nawet skrawka ziemi wielkości czubka igły. Ta odmowa jest ostatecznym zapalnikiem, który czyni wojnę nieuniknioną.
Miejsce bitwy, Kurukszetra, nie jest zwykłym polem bitwy, ale Dharmakszetrą – „polem prawości”. To pojęcie jest kluczowe, ponieważ ramuje wojnę nie jako zwykłą walkę o władzę, ale jako Dharmajudhę – sprawiedliwą wojnę mającą na celu przywrócenie porządku moralnego i dharmy na świecie. W ten konflikt wplątane są legendarne postacie, takie jak Bhiszma, wielki patriarcha rodu, i Drona, mistrz broni obu stron, którzy mimo sympatii dla Pandawów są zmuszeni przez obowiązek i lojalność walczyć po stronie Kaurawów.
W centrum narracji znajduje się relacja między wojownikiem Pandawów, Ardżuną, a jego woźnicą i duchowym przewodnikiem, Kryszną. W przeddzień bitwy, przytłoczony myślą o walce z własną rodziną, Ardżuna waha się. Właśnie w tym momencie Kryszna przekazuje mu nauki zebrane w Bhagawadgicie, filozoficznym dyskursie o obowiązku, działaniu i naturze istnienia, który stał się jednym z najważniejszych tekstów duchowych świata.
Centralne miejsce dharmy jest zatem motorem tematycznym tej historii. Epos nie przedstawia uproszczonej narracji o walce dobra ze złem. Bada on moralne szarości: szlachetne postacie, które z poczucia obowiązku walczą po „złej” stronie, oraz samych Pandawów, którzy czasami muszą łamać zasady wojny, aby osiągnąć sprawiedliwe zwycięstwo. To skupienie na moralnej niejednoznaczności sprawia, że historia pozostaje „aktualna do dziś”, jak twierdzą jej twórcy, i atrakcyjna dla współczesnej publiczności, przyzwyczajonej do antybohaterów i złożonych motywacji postaci.
Epos dla nowego pokolenia
„Kurukszetra: Wielka wojna z eposu Mahabharata” to odważna i ambitna próba przeniesienia jednego z największych eposów świata na nowe medium dla nowej ery, łącząc starożytną mądrość ze współczesnymi technikami narracyjnymi.
Światowa premiera serialu „Kurukszetra: Wielka wojna z eposu Mahabharata” odbędzie się wyłącznie na platformie Netflix. Pierwsza część będzie dostępna w streamingu od 10 października.
