Netflix przygotowuje się do światowej premiery filmu „Czas, który pozostał”, filipińskiej produkcji, która zagłębia się w gatunki dramatu, fantasy i romansu. Daleki od prostej historii miłosnej, film prezentuje się jako wyrafinowana hybryda gatunkowa, łącząc ponadczasowy romans z cieniami i napięciem thrillera noir.
Fabuła: Ponadczasowa miłość w cieniu niebezpieczeństwa
Transcendentalny romans
„Czas, który pozostał” opiera się na ambitnym koncepcie: związku nieśmiertelnego mężczyzny (Carlo Aquino) i śmiertelnej kobiety (Jasmine Curtis-Smith), których miłość musi zmierzyć się z jej nieuniknionym fizycznym upadkiem. „Z każdym mijającym dniem byłem świadkiem śmierci ludzi, których kochałem” – wyznaje bohater, ujawniając sedno swojej osobistej tragedii. W tym kontekście nieśmiertelność jest nieskończonym cyklem przywiązania i straty. Narracja przedstawia ich namiętny romans, by później skonfrontować go z surową rzeczywistością starzenia się ukochanej, której bohater obiecuje nie opuścić nawet na łożu śmierci.
Cień „noir”
Poza dramatem fantasy, film wprowadza drugą warstwę napięcia, która zbliża go do konwencji kina noir. Zarys fabuły ujawnia, że detektyw na progu emerytury prowadzi śledztwo w sprawie serii tajemniczych zgonów, które są bezpośrednio powiązane z ukrytą przeszłością pary. Ten element kryminalny wprowadza namacalne zagrożenie i podnosi stawkę: ich niezwykła tajemnica może zostać odkryta. Historia miłosna przekształca się w walkę o przetrwanie, w której przeszłość nie jest wspomnieniem, lecz nieustępliwym łowcą, który grozi zniszczeniem teraźniejszości.
Egzystencjalny dylemat wieczności
Na najgłębszym poziomie film wykorzystuje swoje fantastyczne założenie do zgłębiania uniwersalnych pytań o ludzką kondycję: czy wieczna miłość ma wartość, gdy życie również jest wieczne? To pytanie sprawia, że nieśmiertelność staje się soczewką, przez którą można zbadać, czy miłość czerpie swoje znaczenie i pilność właśnie z kruchości życia. Stan bohatera funkcjonuje jako metafora traumy i pamięci – żywe archiwum bólu, które nie może uciec przed historią, powracającą, by mu zagrozić.
Główny duet: Prestiż i głębia aktorska
Carlo Aquino: Ciężar doświadczenia
Rolę nieśmiertelnego kochanka powierzono Carlo Aquino, jednej z najbardziej ugruntowanych postaci filipińskiego kina. Jego kariera, sięgająca uznanych ról dziecięcych w klasykach lat 90., takich jak Bata, Bata… Pa’no Ka Ginawa?, ewoluowała w stronę dojrzałości aktorskiej o niezwykłej wszechstronności. Jego udział w wielkoformatowych dramatach historycznych (Heneral Luna, Goyo: Młody generał), hitach romantycznych (Exes Baggage) oraz obecna główna rola w filipińskiej adaptacji It’s Okay to Not Be Okay świadczą o jego szerokim zakresie, który pozwala mu wiarygodnie oddać ciężar wieków istnienia.
Jasmine Curtis-Smith: Powaga kina autorskiego
Jasmine Curtis-Smith, śmiertelna bohaterka, wnosi wrażliwość artystyczną ukształtowaną w kinie niezależnym i autorskim. Jej nagrodzona rola w filmie Tranzyt (2013) oraz występy w kultowych produkcjach, takich jak Baka Bukas i horror W skórze mojej matki, ugruntowały jej pozycję jako aktorki poszukującej złożoności i artystycznych wyzwań. Jej obecność w obsadzie sugeruje, że film będzie dążył do równowagi między emocjami melodramatu a bardziej powściągliwą i realistyczną introspekcją.
Wizja twórcza: Zgrany zespół
Adolfo Alix Jr.: Architekt filipińskiego realizmu magicznego
Za reżyserię odpowiada Adolfo Alix Jr., jeden z najbardziej płodnych i uznanych głosów współczesnego kina filipińskiego. Jego filmografia charakteryzuje się odważnym połączeniem realizmu z elementami fantastycznymi lub „realizmem magicznym”. Filmy takie jak Donsol, który był kandydatem Filipin do Oscara, czy Marsz śmierci, pokazywany na Festiwalu Filmowym w Cannes, dowodzą jego zdolności do poruszania złożonych tematów w charakterystycznym stylu wizualnym. Alix Jr. jest znany z badania społecznych bolączek i ludzkiej kondycji poprzez narracje, które, choć często mroczne, są głęboko humanistyczne. Jego doświadczenie czyni go idealnym reżyserem dla projektu, który wymaga zrównoważenia fantastyki z emocjonalną prawdą.
Mixkaela Villalon: Pióro stojące za tajemnicą
Scenariusz napisała Mixkaela Villalon, pisarka, której twórczość obejmuje opowiadania, sztuki teatralne oraz scenariusze telewizyjne i filmowe. Jej prace były doceniane i produkowane zarówno lokalnie, jak i międzynarodowo, w tym przez prestiżową Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim. Jej zainteresowanie zgłębianiem złożoności współczesnego społeczeństwa filipińskiego, widoczne w projekcie Beastmode, sugeruje autorski głos zdolny nadać głębi i znaczenia wątkowi suspensu w filmie.
Ugruntowana synergia: Współpraca Alix Jr. – Aquino
„Czas, który pozostał” to kolejna współpraca reżysera Adolfo Alixa Jr. i aktora Carlo Aquino, których zawodowa relacja rozwijała się na przestrzeni kilku projektów. Ta twórcza zażyłość jest nieocenionym atutem w przypadku roli wymagającej głębokiej analizy postaci. Ich wspólna historia obejmuje takie filmy jak Mater Dolorosa (2012), Marsz śmierci (2013), Alamat ni China Doll (2013) oraz Whistleblower (2016).
Dostępność i premiera
Światowa premiera filmu „Czas, który pozostał” odbędzie się na platformie Netflix 16 października.
