Netflix udostępnia dziś „Nasze czasy”, meksykański dramat science fiction, który łączy elementy romansu, komedii i podróży w czasie. Film przedstawia Norę i Héctora, małżeństwo i profesorów college’u w Meksyku w 1966 roku. Ich życie zmienia się, gdy odkrywają tunel czasoprzestrzenny, który przenosi ich ze znanej im epoki do odmiennego krajobrazu roku 2025. Ta podróż w czasie stanowi tło dla eksploracji osobistej transformacji, ewolucji społecznej i złożoności miłości. Narracja filmu wykorzystuje motyw podróży w czasie jako środek do badania ludzkich emocji i kwestii społecznych, włączając humor i zaangażowanie postaci. Dzisiejsza premiera, z postaciami przybywającymi do bliskiej przyszłości, która jest naszą teraźniejszością, nadaje historii filmu współczesną relevancję, zapraszając widzów do rozważenia zmian, jakie napotykają jego bohaterowie.
Skok przez dziesięciolecia: Centralny konflikt „Naszych czasów”
W centrum „Naszych czasów” znajdują się Nora, grana przez Lucero, i Héctor, grany przez Benny’ego Ibarrę, oboje naukowcy w Meksyku w 1966 roku. Ich intelektualna ciekawość prowadzi ich do odkrycia: metody podróżowania w czasie za pomocą tunelu czasoprzestrzennego. Film przedstawia teorię, według której te czasowe bramy tworzą się co 30 lat dzięki specyficznym układom planet, umożliwiając podróżowanie za pomocą tachionów – hipotetycznych cząstek zdolnych przekraczać prędkość światła. Ich podróż ląduje ich w roku 2025.
Po znalezieniu się w tej nowej erze, doświadczenia Nory i Héctora rozchodzą się. Nora czuje się doceniona; jest „zaskoczona, jak wielki sukces odnoszą kobiety w 2025 roku, zwłaszcza w porównaniu z 1966 rokiem, i czuje, że w końcu znalazła swoje miejsce”. Przyszłość jest dla niej królestwem, które „premia su talento y empodera a las mujeres” (nagradza jej talent i wzmacnia pozycję kobiet). To uczucie znajduje odzwierciedlenie we własnym uświadomieniu sobie Nory: „Son mejores tiempos que los 60 para ser mujer y científica” (To lepsze czasy niż lata 60., by być kobietą i naukowcem).
Z kolei Héctor jest „zagubiony w nowej wersji świata” i „walczy” o przystosowanie się do norm społecznych i postępu technologicznego roku 2025. Ta różnica w ich asymilacji do przyszłości tworzy napięcie. Nora jest w konsekwencji „rozdarta między miłością do Héctora a tym nowym, wzmacniającym światem”, co zmusza do ponownego zbadania ich więzi i „kosztów ich przedsięwzięcia”. Narracja pokazuje, jak ich związek, ukształtowany przez oczekiwania społeczne lat 60., zostaje poddany próbie, gdy te oczekiwania stają się przestarzałe. Sukces Nory w środowisku, które uznaje jej wartość jako kobiety i naukowca, sugeruje wcześniejsze ograniczenie, a niepokój Héctora może wynikać z tej zmiany w ich dynamice. Podróż w czasie staje się mniej kwestią mechaniki podróży, a bardziej jej zdolności do wpływania na długotrwały związek. Chociaż ich początkowe ambicje były zakorzenione w odkryciach naukowych – „Nora eres un genio esto va a cambiar la historia de la ciencia…” (Nora, jesteś geniuszem, to zmieni historię nauki…) – film wydaje się koncentrować na osobistych i społecznych reperkusjach, które pojawiają się, gdy intelektualne dążenia krzyżują się z ewolucją społeczną.
Wizja przewodnia: Reżyser Chava Cartas o zmieniających się czasach
Reżyserem „Naszych czasów” jest Chava Cartas. Cartas wyraził, że chociaż jego filmy często „siempre tienen un discurso… que puede ser super profundo… de mucha polémica” (zawsze mają dyskurs… który może być bardzo głęboki… bardzo kontrowersyjny), stara się „aterrizarlo una realidad a una cosa mucho más honesta” (osadzić go w rzeczywistości, w czymś znacznie bardziej uczciwym). W przypadku „Naszych czasów” jego zadeklarowaną intencją było zbadanie wzajemnych oddziaływań między przeszłością a teraźniejszością, szczególnie w odniesieniu do ewolucji norm społecznych, takich jak maczyzm, przyznając, że starsze pokolenia były „educaron de otra manera” (inaczej wychowywane).
Celem Cartasa jest kultywowanie „un diálogo entre todas estas generaciones que se entiendan” (dialogu między wszystkimi tymi pokoleniami, aby się rozumiały), podkreślając ideę, że „nadie está mal y nadie está bien o es una evolución natural de la sociedad” (nikt nie jest zły i nikt nie jest dobry, albo jest to naturalna ewolucja społeczeństwa). Dążył do poruszenia tematu feministycznego i zmian w społecznych rolach kobiet od lat 60. z subtelnością, „tan sutil para no caer en un panfleto del feminismo ni del machismo” (tak subtelnie, aby nie popaść w feministyczny lub maczystowski pamflet). Przesłanie, które Cartas zamierza przekazać, to akceptacja rozwoju społecznego: „hay que seguir evolucionando… lo que sí está bien es la evolución… y el proceso de cambio” (musimy dalej ewoluować… to, co jest dobre, to ewolucja… i proces zmiany). To reżyserskie podejście do poruszania drażliwych tematów osadza komentarz społeczny filmu w doświadczeniach i dynamice relacyjnej jego bohaterów. Taka metoda pozwala na angażujące doświadczenie, skłaniając widzów do refleksji nad tymi kwestiami. Film, widziany przez pryzmat Cartasa, nie jest oceną minionych epok, ale eksploracją samej zmiany, wykorzystując motyw podróży w czasie jako metaforę zmian pokoleniowych i ewoluujących perspektyw.
Twarze przeszłości i przyszłości: Przedstawienie obsady „Naszych czasów”
Film opiera się na kreacjach aktorskich głównych bohaterów. Lucero, aktorka i piosenkarka, gra Norę. Wciela się w postać naukowca z lat 60., która odnajduje poczucie przynależności i siły w XXI wieku. Reżyser Chava Cartas opisuje Lucero jako „gran actriz” (wielką aktorkę) i „muy versátil en su manera de pensar” (bardzo wszechstronną w sposobie myślenia), cechy, które uznał za kluczowe dla ożywienia podróży Nory. Lucero zauważyła, że film zachęca do kontemplacji nad idealną epoką do życia i wyzwaniem związanym z równoważeniem osobistych i zawodowych aspiracji.
Partneruje jej Benny Ibarra, aktor i muzyk, który gra Héctora. Ibarra uosabia dezorientację i walkę bohatera, który zmaga się ze zmianami społecznymi roku 2025. „Nasze czasy” to pierwsza współpraca filmowa Lucero i Benny’ego Ibarry. Obsadzenie tych dwóch postaci wnosi warstwę identyfikacji z bohaterami przechodzącymi osobiste wstrząsy.
Obsada drugoplanowa obejmuje:
- Ofelia Medina jako Julia, postać, którą Nora spotyka w 2025 roku. To Julia stwierdza: „Son mejores tiempos que los 60 para ser mujer y científica”. Medina to aktorka z bogatą filmografią. Rola Julii wydaje się znacząca, służąc jako głos z przyszłości, który potwierdza doświadczenia Nory.
- Renata Vaca jako Alondra.
- Claudia Lobo jako Rebeca.
W zespole znaleźli się również Lore Graniewicz jako Blanca, Alejandro Ávila jako Moncada, Ana Ortizharo jako Rebequita, Enrique Singer jako Carrasco, Berenice Jonguitud jako Danae, Hugo Albores jako Quijano, Carolina Villamil jako młoda Julia, Guadalupe Damián jako Sandra i Marco Aurelio Nava jako Cossío.
Od 1966 do 2025: Tworzenie dwóch światów w Meksyku
„Nasze czasy” został nakręcony w Meksyku, a miasto Meksyk posłużyło jako główne tło dla jego narracji. Główne zdjęcia miały podobno miejsce między kwietniem a majem 2024 roku, w celu stworzenia odrębnych tożsamości wizualnych dla lat 1966 i 2025. Ta dbałość o szczegóły wizualne jest istotna, ponieważ scenografia, kostiumy i zdjęcia są kluczowe dla oddania upływu czasu i tematycznych różnic między dwoma okresami.
Ważnym miejscem zdjęciowym była Szkoła Architektury Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego Meksyku (UNAM). Instytucja ta pełni rolę college’u, w którym Nora i Héctor uczą w 1966 roku, oferując wizualne otoczenie, które łączy „elementy miejskie i meksykańskie, pomagające pokazać kulturę”. Wybór miasta Meksyk jako jedynego miejsca akcji dla obu okresów czasowych pozwala filmowi wykorzystać krajobraz miasta jako płótno, podkreślając tematy transformacji społecznej i ciągłości kulturowej. Reżyser Chava Cartas podzielił się swoimi doświadczeniami z ekipą filmową w mediach społecznościowych, podkreślając ducha współpracy na planie.
Poza tunelem czasoprzestrzennym: Analiza tematów „Naszych czasów”
„Nasze czasy” porusza kilka tematów. Jednym z dominujących jest wzmocnienie pozycji kobiet i ewoluujące role płciowe. Podróż Nory z 1966 do 2025 roku ilustruje postęp kobiet, szczególnie w sferze zawodowej. Stwierdzenie Julii, że są to „mejores tiempos que los 60 para ser mujer y científica”, artykułuje ten postęp.
Film bada również wyzwanie adaptacji do ewolucji społecznej. Podczas gdy Nora akceptuje przyszłość, walka Héctora naświetla trudności, z jakimi mogą borykać się jednostki w obliczu szybkich zmian, zwłaszcza gdy zakłócają one zakorzenione normy – co jest zgodne z intencją reżysera Chavy Cartasa, by poruszyć kwestię maczyzmu. Umieszczenie „przyszłości” w 2025 roku pozwala filmowi odzwierciedlić współczesne dyskusje na temat równości płci i tradycyjnych ról.
Ponadto „Nasze czasy” porusza kwestię dialogu i zrozumienia międzypokoleniowego. Reżyser Cartas podkreślił cel filmu, jakim jest promowanie empatii między pokoleniami o różnych kontekstach społecznych. Narracja uosabia ideę, że „nadie está mal y nadie está bien o es una evolución natural de la sociedad”.
W swej istocie film bada miłość i związki w ciągłym ruchu. Rozbieżne doświadczenia Nory i Héctora w 2025 roku nadwyrężają ich więź, zmuszając ich do konfrontacji z tym, jak zmiany społeczne wpływają na osobiste pragnienia i ich partnerstwo. Sytuacja Nory – bycie „rozdartą między miłością a światem, który wzmacnia pozycję kobiet” – przedstawia narrację, w której rozwój osobisty może wymagać ponownej oceny istniejących związków.
Film skłania również do refleksji nad naturą postępu i jego „kosztem”. Kwestionuje, co stanowi postęp, i przyznaje, że zmiany społeczne mogą przynieść osobiste wyzwania – „koszt ich przedsięwzięcia”. Lucero wspomniała, że film skłania do zastanowienia się, „cuándo habrá sido mejor vivir” (kiedy byłoby lepiej żyć). Wreszcie, narracja rozważa ambicję naukową kontra osobiste konsekwencje, ponieważ intelektualne dążenia Nory i Héctora prowadzą do transformacji w ich życiu i związku.
Historia na Nasze czasy?: Prowokowanie myśli i dialogu
„Nasze czasy” ma na celu prowokowanie refleksji nad tym, jak zmiany społeczne wpływają na życie jednostek i związki. Film zaprasza widzów do rozważenia swoich stanowisk wobec postępu, tradycji i nawigowania w zmieniającym się świecie. Chociaż wykorzystuje motyw science fiction, narracja stawia pytania o tożsamość, partnerstwo i odnalezienie swojego miejsca w różnych „czasach”. Reżyser Chava Cartas ma nadzieję, że publiczność zaangażuje się w „un diálogo” (dialog) i doceni ewolucję jako ciągły proces.
Chociaż Nora uważa rok 2025 za bardziej sprzyjający dla niej jako kobiety i naukowca, film nie oferuje uproszczonego obrazu przyszłości. Zmagania Héctora i wewnętrzny konflikt Nory sugerują zniuansowaną perspektywę, wskazując, że postęp, choć ważny, jest wieloaspektowy i może stwarzać nowe dylematy. Historia pokazuje, jak wielkoskalowe zmiany społeczne mają osobiste konsekwencje, przekształcając tożsamości i związki.
Informacja o dostępności
„Nasze czasy” są już dostępne w globalnym streamingu na Netflix. Film został wydany 11 czerwca 2025 roku.
